بهاره
میرزاآقا،خواننده موسیقی اصیل ایرانی در گفتگو با خبرنگار حوزه موسیقی دیباچه گفت:
زمانی خواندن در تالار وحدت آرزوی هر نوازندهای بود چرا که این صحنه خریدنی نبود؛
به نظر من این باندبازیها در شأن هنر اصیل ایرانی نیست.
این
خواننده درخصوص وضعیت حال حاضر موسیقی بانوان در کشور اظهار داشت: اصلی ترین مشکل
پیش روی بانوان فعال در عرصه موسیقی کشور این است که خانمها تنها در ساعات 2 تا 4 بعداز
ظهر میتوانند اجرا داشته باشند؛ جدیدا هم که روزهای برگزاری کنسرتها محدود به
پنجشنبه و جمعه شده که در این دو روز معمولا خانمها سعی میکنند در کنار خانواده
باشند و واقعا وقتی در این ایام سالنهای ما را خالی نمیگذارند و در اجراها شرکت
میکنند نشان میدهند که به ما لطف دارند.
از
طرفی دیگر یکی از دلخوریهای من این است که طبقه بندی مشخصی بین اجراهایی که برای
تالار وحدت مجوز میگیرند صورت نمیگیرد،به طوری که هر شخص و گروهی ولو غیرحرفهای
در این فضا کنسرت میدهد. ووقتی شاد باشیم
که در صحنهای که جای بزرگانی همچون "استاد ناظری" و یا "همایون
شجریان" است و بارها در این صحنه اجرا داشتهاند افراد دیگری قرار میگیرند
که بعضا اجراهای ضعیفی هم دارند، مسلم است
که صورت خوشی نخواهد داشت.
وی
افزود: به نظر من بهتر است برنامه ریزی دقیقی در رابطه با این موضوعات در نظر
گرفته شود؛ یکی از کارهایی که کمک بزرگی به رفع مشکلات موجود میکند این است که
سالنهای بیشتری در اختیار بانوان قرار بدهند،الان تنها دو سالن وحدت و نیاوران در
اختیار بانوان قرار میگیرد و افراد اگر از لحاظ مالی تمکن داشته باشند،قطعا استیج
وحدت در اختیارشان قرار میگیرد و در غیر
این صورت استیج نیاوران را به دست میآورند. به این علت که مدتی موسیقی بانوان
مهجور مانده بود درحال حاضر با بازتر شدن فضا همه این احساس را پیدا کردهاند که
میتوانند بخوانند البته این موضوع بدی نیست اما بهتر است استیجها براساس گرید
طبقه بندی شوند،حتی اگر این استیج حق من نیست از من هم گرفته شود. به این دلیل که
باید تفاوتی بین رتبه 1 و رتبه 3 باشد وقتی در این صحنه "همایون
شجریان"میخواند که واقعا صدای او از آسمان آمده نباید روز بعد فرد دیگری
بخواند که صدای ضعیفی دارد. این استیج حق بزرگان است و نباید تنها به دلیل تمکن
مالی به هر کسی داده شود؛زمانی خواندن در تالار وحدت آرزوی هر نوازندهای بود چرا
که این صحنه خریدنی نبود؛ به نظر من این باندبازیها در شأن هنر اصیل ایرانی نیست.
میرزاآقا
در خصوص سانسور صدای خوانندگان زن در اجراهای مشترک با آقایان اظهار داشت: من تا
به حال با آقایان همخوانی نداشتهام اما دوست دارم در صورتی که مشکلی برایم به
وجود نیاید و فعالیتم ممنوع نشود این شکل از اجرا راهم تجربه کنم؛ امیدوارم یک روز
اختلاف جنسیتی از بین برود و نگاه به موسیقی هنری باشد،متأسفانه تقسیم بندی جنسی
موسیقی ما را محدود کرده است؛ من فکر میکنم در این رابطه میشود تجدید نظرهایی
کرد. همانطور که زنان در ورزش،هنر سینما و تئاتر درخشیدهاند اگر فضا باز شود در
موسیقی هم موفق تر عمل خواهند کرد. به طور مثال شما فکر کنید اگر تئاتر هم جنسیتی
بود و میگفتند خانمها تنها باید برای خانمها برنامه اجرا کنند،آیا پیشرفتی حاصل
میشد! الان این بلا سر موسیقی آمده و تقسیم جنسیتی شده اما من خیلی امیدوار هستم و
مطمئن هستم روزی این مشکل مرتفع میشود.
وی
افزود: اگر قانونی قرار است گذاشته شود باید همگانی باشد، در بسیاری موارد شاهد
هستیم که خیلی از خانمها در فضای مجازی با آرایش زیاد و بدون هم خوان کلیپ میگذارند
و به راحتی اجرا دارند اما این وسط تنها به برخی سخت میگیرند و اجازه اجرا نمیدهند
و این زیبا نیست. اگر قانونی هست باید برای همه به یک صورت اجرا شود و همه باید به
این قوانین احترام گذاشته و رعایت کنند. بعضیها آزادانه هر کاری بخواهند انجام میدهند
و در این حالت منع کردن دیگران میشود،محرومیت.
این
خواننده موسیقی اصیل ایرانی ضمن اشاره به محدودیتهای تبلیغاتی که زنان فعال در
نوسیقی در مقایسه با مردان دارند،گفت: ما اگر از هر دو جنس مخاطب داشته باشیم
نگرانی چندانی نداریم؛سختیهای زیادی برای جمع آوری ترکهای جدید وجود دارد به
طوریکه برای یک ترک باید حدودا ده تا پانزده میلیون هزینه شود. این هزینه برای
شعر،نوع آهنگسازی،تنظیم و.. انجام میشود و حال تصور کنید که جمع آوری 10 ترک چقدر
هزینه میبرد؟! پرداخت این 150 میلیون برای خانمی که تمام عمر خوانندگی کرده و
خانه داربوده و درامدی نداشته بسیار دشوار است. این موضوع به بحث تمکن برمیگردد
حال با این دشواری و هزینه اگر هم موفق به تهیه این آلبوم شود،قادر نخواهد بود حتی
در فضای مجازی ان را منتشر کند.
وی
افزود:معمولا در کنسرت مخاطبان دوست دارند آهنگهایی را بشنوند که قبلا شنیدهاند و
با خواننده زمزمه کنند،اما این مشکل اجازه این موضوع را نمیدهد و تنها راجع به آن
میتوان گفت"ای کاش صدای زنان آزاد بود".ای کاش موسیقی هم مثل
تئاتر،تلویزیون و سینما برای حضور زنان آزاد بود و محدودیتهایش کنار میرفت این
خواسته قلبی من است .
وی در
انتها در خصوص کنسرتی که پیش رو دارد گفت:این اجرا قار است در تاریخ 16 اسفند با
سازهای"عود"،"پیانو"،"درامز"،"پرکاشن" به
روی صحنه برود. درقسمت نخست این اجرا قرار است یک سری قطعات نوستالژیک را برای
مخاطبان اجرا کنیم و در پارت دوم قطعات فولکلور اجرا خواهد شد؛ سعی کردهایم اجرای
متفاوتی داشته باشیم تا مخاطبان از ما خسته نشوند. خوشحال هستم که مخاطبان ما از
شهرستانهای مختلف به اجراهای ما میآیند و ما را حمایت میکنند وامیدوارم روزی
این محدودیتها برداشته شود.
گفتگو
از : اعظم صفایی